به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «مرزداران»، نامه پانزدهم نهج‌البلاغه مربوط به دعای امام در میدان جنگ است.
اللَّهُمَّ إِلَیْکَ أَفْضَتِ الْقُلُوبُ وَ مُدَّتِ الْأَعْنَاقُ وَ شَخَصَتِ الْأَبْصَارُ وَ نُقِلَتِ الْأَقْدَامُ وَ أُنْضِیَتِ الْأَبْدَانُ؛ اللَّهُمَّ قَدْ صَرَّحَ مَکْنُونُ الشَّنَآنِ وَ جَاشَتْ مَرَاجِلُ الْأَضْغَانِ؛ اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْکُو إِلَیْکَ غَیْبَهَ نَبِیِّنَا وَ کَثْرَهَ عَدُوِّنَا وَ تَشَتُّتَ أَهْوَائِنَا؛ رَبَّنَا افْتَحْ بَیْنَنا وَ بَیْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَ أَنْتَ خَیْرُ الْفاتِحِینَ.
نیایش در جنگ:
خدایا قلب‌ها به سوی تو روان شده، و گردن‌ها به درگاه تو کشیده، و دیده‌ها به آستان تو نگران، و گام‌ها در راه تو در حرکت، و بدن‌ها در خدمت تو لاغر شده است. خدایا دشمنی‌های پنهان آشکار، و دیگ‌های کینه در جوش است.
خدایا به تو شکایت می‌کنیم از اینکه پیامبر صلی‌الله علیه و آله و سلّم در میان ما نیست، و دشمنان ما فراوان، و خواسته‌های ما پراکنده است. «پروردگارا بین ما و دشمنانمان به حق داوری فرما که تو از بهترین داورانی».
منبع: مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل‌البیت علیهم‌السلام
النتهای خبر/
