به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «مرزداران»، نامه هجدهم نهج‌البلاغه مربوط به نامه به فرماندار بصره عبداللّه بن عباس در سال ۳۶ هجرى پس از جنگ جمل است.
وَ اعْلَمْ أَنَّ الْبَصْرَهَ مَهْبِطُ إِبْلِیسَ وَ مَغْرِسُ الْفِتَنِ، فَحَادِثْ أَهْلَهَا بِالْإِحْسَانِ إِلَیْهِمْ وَ احْلُلْ عُقْدَهَ الْخَوْفِ عَنْ قُلُوبِهِمْ؛ وَ قَدْ بَلَغَنِی تَنَمُّرُکَ لِبَنِی تَمِیمٍ وَ غِلْظَتُک عَلَیْهِمْ وَ إِنَّ بَنِی تَمِیمٍ لَمْ یَغِبْ لَهُمْ نَجْمٌ إِلَّا طَلَعَ لَهُمْ آخَرُ وَ إِنَّهُمْ لَمْ یُسْبَقُوا بِوَغْمٍ فِی جَاهِلِیَّهٍ وَ لَا إِسْلَامٍ وَ إِنَّ لَهُمْ بِنَا رَحِماً مَاسَّهً وَ قَرَابَهً خَاصَّهً، نَحْنُ مَأْجُورُونَ عَلَى صِلَتِهَا وَ مَأْزُورُونَ عَلَى قَطِیعَتِهَا، فَارْبَعْ أَبَا الْعَبَّاسِ رَحِمَکَ اللَّهُ فِیمَا جَرَى عَلَى لِسَانِکَ وَ یَدِکَ مِنْ خَیْرٍ وَ شَرٍّ، فَإِنَّا شَرِیکَانِ فِی ذَلِکَ وَ کُنْ عِنْدَ صَالِحِ ظَنِّی بِکَ وَ لَا یَفِیلَنَّ رَأْیِی فِیکَ، وَ السَّلَامُ.
روش برخورد با مردم (اخلاق اجتماعى):
بدان، که بصره امروز جایگاه شیطان، و کشت‌زار فتنه‌هاست. با مردم آن به نیکى رفتار کن، و گره وحشت را از دل‌هاى آنان بگشاى. بد رفتارى تو را با قبیله «بنى تمیم» و خشونت با آنها را به من گزارش دادند، همانا «بنى تمیم» مردانى نیرومندند که هرگاه دلاورى از آنها غروب کرد، سلحشور دیگرى جاى آن درخشید، و در نبرد، در جاهلیّت و اسلام، کسى از آنها پیشى نگرفت.
و همانا آنها با ما پیوند خویشاوندى، قرابت و نزدیکى دارند، که صله رحم و پیوند با آنان پاداش، و گسستن پیوند با آنان کیفر الهى دارد. پس مدارا کن اى ابوالعباس امید است آنچه از دست و زبان تو از خوب و یا بد، جارى مى‌شود، خدا تو را بیامرزد، چرا که من و تو در اینگونه از رفتارها شریکیم. سعى کن تا خوش‌بینى من نسبت به شما استوار باشد، و نظرم دگرگون نشود، با درود.
منبع: مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل‌البیت علیهم‌السلام
انتهای خبر/
